Afscheid met liefde

Deze week heb ik afscheid genomen van een mooi mens, onze goede vriend Ton. Hij was ziek en na een paar maanden achteruit gaan ging het niet meer. Hij was een warm persoon, vinoloog kok en een echte Bourgondiër.

Verbinding

Met champagne vierden we met de vriendengroep samen het leven. Met tranen op de wangen haalden we voor de laatste keer gekke en ontroerende herinneringen op. Hoe de mannen met elkaar met een unieke Sinterklaasshow door Nederland trokken. Over de warme en voortreffelijke avonden als Ton kookte en onvergetelijke wijn schonk en er muziek werd gemaakt. Dat gaf ons een sterk gevoel van verbinding. ‘Familie maken’ noemde Ton dat. We hebben gelachen om de foute grappen die onmogelijk te voorkomen zijn in dit gezelschap. Dat geeft ook weer lucht merkten we. Eén van ons zong hem een speciaal voor hem geschreven lied toe.

Dankbaar

De mannen zijn hecht met elkaar en wat is het mooi om te zien hoe zorgzaam ze zijn, hoe open zorgvuldig liefdevol. Ze gaan samen ook spreken en zingen bij de afscheidsbijeenkomst. Ton heeft alles wat ze gaan zeggen gehoord en gezien voor hij ging. Bijzonder.

Het is verdrietig want hij is een echte levensgenieter en had nog heel veel plannen. Met zijn schat van een vrouw en zijn kleinkinderen bijvoorbeeld. En het is ook mooi. Zijn echtgenote kon door het verdriet heen ook het waardevolle van onze vriendschap en ons samenzijn zien. En ze is dankbaar dat ze dit door en met haar man kan meemaken. Dat gaat haar vast helpen de komende tijd.

Stilte

Helaas heb ik de afgelopen maanden van meer dierbaren afscheid moeten nemen. Veel te vroeg en door ziekte of ongeval. Ik zie de familie worstelen en dapper doorzetten. Er komen bij mij natuurlijk allerlei gedachten en vragen voorbij. Emoties zoals angst, dankbaarheid, verdriet, boosheid passeren als wolken aan de lucht. Ik hou het niet vast en het hoeft ook niet meteen weg. Ik ben er wel heel eerlijk over en neem daarom wat vaker een pauze, een moment stilte. Want wat helpt dat goed. Die stilte neem ik mee als ik naar de families toe ga of aan ze denk. Want wat ik kan doen is er even voor ze zijn. Meer niet. Toch is dat ook veel. Want afscheid en verdriet geven intense verbinding. Verdriet is ook een bewijs van liefde.